TRADISJONER PÅ SPILL // BUDSTIKKE // OPPHAV
// OPPHAV //
Et trekk ved folkemusikktradisjoner, er at det ikke navngis individuelle komponister. Det er det isteden det kollektive som vektlegges. Det er ofte til og med naturkrefter eller magiske vesener som benevnes som opphav til musikken. En folketone kan ha kommet til fra en syngende jente som dukket opp i drømme på fjellet, eller en slått ble lært en av djevelen.
Den kjende musikkgranskaren Erwin Felber seier i verket sitt ’Die Musik in den Märchen und Myten der verschiedenen Völker’ at ’det overnaturlege er musikkens opphavlegaste skapningsto, det fremste element er ikkje det melodiske, men det magiske’. Gamle Gjermund Skaar frå Kvam sa det på ein litt annan måte: ’Det var musikk i spelet hans Isak Jarane, men det var noko endå meir, det var mystikk’. Musikken og opphavet til musikken høyrde til det usanselege og det dulde. Spelemannen vart på mange vis sett på som ein heksemeister, og slåttane hans var trollskap som han hadde lært av underjordsfolket (Bjørndal og Alver, 1966, s. 153).