*To jest ostatnia część tekstu stanowiącego preludium do projektu!*

W stronę artystycznej jaźni

Zbliżając się do ukończenia projektu i końcówki roku 2020, zdałam sobie sprawę, że proces artystyczny realizacji projektu „Mikroperspektywy Brzmień” stał się barwowym ucieleśnieniem zbioru wspomnień, uczuć, potrzeb i pragnień płynących prosto z duszy artysty. Była to dokumentacja podróży w głąb artystycznej jaźni i próba zrozumienia przemiany i transformacji ludzkiego umysłu z każdą nowo tworzoną kompozycją muzyczną. Nie byłam niezaangażowanym w tym procesie obserwatorem; byłam w równej mierze jego uczestnikiem, odpowiedzialnym - świadomie lub podświadomie - za element zachodzącej przemiany w trakcie rozwoju idei artystycznych, ich realizacji i ostatecznej subiektywnej akceptacji artystycznej.

Rozpoczęłam moje badania od zadania sobie pytania: w jaki sposób ultra-mikroskopijne transformacje dźwięku poszerzają perspektywy dźwiękowe w procesie tworzenia kompozycji muzycznych? Możliwe odpowiedzi na to pytanie są następujące:

-        najdrobniejsza nawet transformacja dźwięku przenosi punkt skupienia na inny poziom postrzegania zdarzeń dźwiękowych w muzyce. Wyostrza odbiór  materiałów dźwiękowych podczas procesu komponowania i przekierowuje możliwe sposoby dostarczenia ostatecznego rezultatu, oczywiście jeśli zostanie zauważona z wyprzedzeniem. Proces ten działa jak skanowanie barwowe, mikroskopijne przybliżanie sobie możliwych rozwiązań brzmieniowych i filtrowanie ich poprzez podejmowanie w pełni świadomych decyzji w procesie twórczym;

-        zauważanie ultramikroskopijnych szczegółów brzmieniowych rozszerza paletę możliwych odcieni wykorzystywanych przy tworzeniu nowych materiałów muzycznych. Może podświadomie prowadzić do nowego typu złożoności w muzyce, złożoności barwowej, która poszerza katalog dostępnych technik celem uzyskiwania określonych odcieni dźwięków. Zmusza również wykonawcę do poszukiwania odpowiednich technik w celu otrzymania nowych odcieni brzmieniowych instrumentu;

-        im bardziej artysta dostrzega i aktywnie kataloguje możliwe perspektywy rozwoju artystycznego niektórych kompozycji, tym większa jest świadomość brzmieniowa w tworzeniu i wyznaczaniu sobie nowych dróg kształtowania dźwięku. Pojęcie to jest żywe, zwłaszcza w procesie uczenia się przez całe życie, dostarczając artyście dodatkowej wiedzy z początkiem pracy nad każdym kolejnym utworem;

-        wreszcie, co najważniejsze, dostrzeganie ultramikroskopijnych przemian dźwiękowych umożliwia kompozytorowi wniknięcie w prawdziwą brzmieniową jaźń i poprzez perspektywę odczytywania znaczeń doświadczanych zjawisk, wprowadzenie przeżyć z tym związanych jako potencjału dźwiękowego do dzieła sztuki. Refleksja nad tym zjawiskiem wzbogaca kształt muzyki i w sposób satysfakcjonujący podnosi jakość dzieła, stając się w pełni duchowym wstąpieniem duszy artysty w jego artystyczny produkt. W ten sposób nie tylko artysta przechodzi transformację dźwiękową, ale także dzieło sztuki zmienia się dźwiękowo wraz ze swoim mistrzem.

„Mikroperspektywy Brzmień” były wyjątkową i czasami trudną podróżą w kierunku zrozumienia moich kompozytorskich potrzeb i pragnień. Analizując artystyczne procesy tworzenia nowych kompozycji, stawiając się w środku równania i próbując infiltrować własne myśli jak by to robił ktoś obcy, poczułam przemianę w moim postrzeganiu procesu twórczego kompozytora, sposobach pracy z dźwiękiem i nabrałam jeszcze większego szacunku odnośnie postrzegania mikroperspektyw w muzyce. Możliwość ciągłego samorozwoju poprzez świadomość barwy dźwięku i reagowanie na jej wewnętrzne podszepty może oznaczać szansę na kolejną przemianę. Wydaje mi się, że przyszłe artystyczne ścieżki jakie obiorę w swojej kompozytorskiej praktyce otwierają się przede mną szerokim wachlarzem możliwości, zachęcając do odkrywania nowych muzycznych szlaków przez szkło powiększające z jeszcze większą intensywnością niż dotychczas.