Ground artist-run space presents "Pimps and queens and criminal queers", a screening programmed by Alexandros Pissourios
Works by: Steve Reinke, James Richards, William E. Jones, Kenneth Anger, Jerry Tartaglia, Jean Genet, Neil Bartlett with Stuart Marshall
Homoeroticism presents us with a paradox. The eroticisation of the male within the same-gender, illustrates social constructs which refer to mythic relationships between genders, and then confuses them. Along with the advances of capitalism, commercial art has claimed masculinity and the male has been scoured to a site for both production and consumption of desire and pleasure. It is exaggerated, perhaps as a parody in itself, in gay pornography, with the employment of stereotypically masculine roles such as cops, army officers, workers, athletes, to embody the epitome of sexuality, beauty and virility. These muscular men, with their “modern-day armor” as feminist theorist Camille Paglia refers to the extravagance of muscularity, are a “work of art, a protest against nature”.1 They are employed as penetrators, sadistic agents towards their sameness. We could suspect this relationship to be traumatic, hence, instrumental to the formation of homosexual desire and experience. We suspect this because of pornography’ s educational role in understanding sex (just think of how many teenagers actually learn what sex looks and sounds like via pornography).
This program addresses issues around the inversion of public to private, of serious to frivolous and of real to artifice. This is achieved through close approximation to the conventional traditions through mimesis, performance and appreciation of appearances over essence. Subsequently, irony, or even mockery is also intrinsic components of queer culture, where the construction of desire draws upon the reciprocal relationship between threat and pleasure.
1 Paglia, Camille. “Sex, Art, and American Culture” Viking, London, 1992
Alexandros Pissourios is a visual artist based in London.
http://pissourios.tumblr.com/
Το Ground artist-run space παρουσιάζει την προβολή "Pimps and queens and criminal queers" υπό την επιμέλεια του Αλέξανδρου Πισσούριου
Έργα από τους: Steve Reinke, James Richards, William E. Jones, Kenneth Anger, Jerry Tartaglia, Jean Genet, Neil Bartlett with Stuart Marshall
Ο ομοερωτισμός παρουσιάζει το εξής παράδοξο: Η ερωτικοποίηση του αρσενικού στα πλαίσια του ιδίου φύλου απεικονίζει κοινωνικές κατασκευές οι οποίες αναφέρονται σε μυθικές σχέσεις μεταξύ των φύλων και ακολούθως τις συγχέει. Παράλληλα με την ανάπτυξη του καπιταλισμού, η εμπορική τέχνη διεκδικεί την αρρενωπότητα και το αρσενικό έχει μετατραπεί σε τόπο παραγωγής και κατανάλωσης επιθυμίας και απόλαυσης. Στην πορνογραφία, είναι έντονη, ίσως σαν παρωδία καθεαυτή, η χρήση στερεοτυπικών ρόλων αρρενωπότητας όπως αστυνομικοί, στρατιωτικοί, εργάτες, αθλητές οι οποίοι ενσαρκώνουν την επιτομή της σεξουαλικότητας, της ομορφιάς και του ανδρισμού. Αυτοί οι μυώδεις άνδρες, με τη “σύγχρονη πανοπλία” όπως η φεμινίστρια Camille Paglia αναφέρει για την υπερβολή της μυικής ρώμης, είναι “ένα έργο τέχνης, μια διαμαρτυρία ενάντια στη φύση”.1 Λειτουργούν σαν γαμιάδες, σαδιστικοί φορείς ενάντια στην ομοιότητα τους. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι αυτή η σχέση είναι τραυματική και κρίσιμη στη δημιουργία της ομοφυλοφιλικής επιθυμίας και εμπειρίας, λόγω του εκπαιδευτικού ρόλου που έχει η πορνογραφία στην κατανόηση του σεξ (απλά σκεφτείτε πόσοι έφηβοι μαθαίνουν πώς μοιάζει και πώς ακούγεται το σεξ μέσα από τη πορνογραφία).
Η επιλογή των έργων αναφέρεται σε θέματα γύρω από την αναστροφή του δημόσιου σε ιδιωτικό, του σοβαρού σε επιπόλαιο και του πραγματικού σε τέχνασμα, τα οποία προσεγγίζονται μέσα από τις συμβατικές παραδόσεις, μέσω της μίμησης, της παραστατικότητας και της εκτίμησης της εμφάνισης έναντι της ουσίας. Συνεπώς, η ειρωνεία ή ακόμα και ο εμπαιγμός παίζουν κύριο ρόλο στην queer κουλτούρα, όπου η κατασκευή της επιθυμίας απορρέει και από την αμοιβαία σχέση μεταξύ απειλής και απόλαυσης.
1 Paglia, Camille. “Sex, Art, and American Culture” Viking, London, 1992
Ο Αλέξανδρος Πισσούριος είναι εικαστικός με βάση του το Λονδίνο.
http://pissourios.tumblr.com/